Dit is Vlaanderen, door de ogen van Bas van Oort

Dit is Vlaanderen

‘Dit is Vlaanderen‘ is een koffietafelboek samengesteld door Bas van Oort, reisjournalist voor o.a. National Geographic. Niet de minste dus. Het boek gaat, je raadt het al, over Vlaanderen. In het reisverslag tref je geen standaard hoogtepunten en tips aan. De gezellige terrasjes in Brussel of de hipste strandtenten in Knokke kom je niet tegen in het boek.

Gent, een van de mooiste steden van Vlaanderen, komt aan bod zonder de toeristische bezienswaardigheden te benoemen. In Gent heeft Bas vooral aandacht voor frietjes van Filip. Friet dus, geen patat!

Nee, dit is een ander soort Vlaanderen. Bas loopt en fietst door het Nederlandstalige deel van België.

In het boek zijn onderbelichte stukjes Vlaanderen uitgelicht, nadrukkelijk zoals gezien door de ogen van auteur. Een subjectieve blik, persoonlijk. Soms kritisch, hij schuwt niet om de lelijke delen te laten zien. Want die zijn er volop.

Vlaanderen is van alles, maar bovenal een gebied van tegenstellingen

In de woorden van de auteur:

De Middeleeuwse binnensteden puik en gaaf, het platteland leeg en vol verbeelding. Prachtige, eeuwenoude hoeves worden in het Vlaamse land afgewisseld met foeilelijke, smakeloze architectuur. Landweggetjes vol opgepoetste klinkers met afgrijselijk banen asfalt. Brede zandstranden onder toeziend oog van grauwe flatgebouwen aan de boulevard. Combinaties de alleen in Vlaanderen kunnen.

Vlaamse pareltjes

Gelukkig zijn er ook vele Vlaamse pareltjes. Bas gaat schaapjes tellen in het uiterste westen van het Meetjesland, waar poëtische namen zoals Drongengoed en Maldegemveld de toon zetten.

De klaroenblazers van Iepers komen ook in mijn top 3 (toch lijstjes en hoogtepunten, ik weet het). Zij blazen de Last Post, een dagelijks eerbetoon en het definitieve vaarwel aan de gesneuvelden van de Eerste Wereldoorlog. Het eerbetoon vindt elke avond om 20.00 uur plaats aan de Menenpoort in Ieper.

De Vlaamse cafés krijgen een groot aantal pagina’s, waar ze van afknallen. Je voelt en ziet de sfeer. Sowieso is het overal te wereld een goed idee om de dorpskroeg of theehuis te bezoeken.

De Mechelse Heide was me al bekend, maar daarom niet minder mooi.

Beeld Bas van Oort

Uiteraard heb ik ook nog een paar kritische noten te kraken.

België in beeld

Het 288 pagina’s dikke boek ‘Dit is Vlaanderen’ is voor ongeveer de helft gevuld met foto’s. De meeste portretten zijn prachtig. De foto’s van de herder met haar schapen, het Ursuline-instituut in Mechelen. de rattenvanger van Middelburg en de sfeerbeelden van de verschillende cafés vind ik mooi.

Met andere plaatjes, met name die met de groothoek lens gemaakt zijn, heb ik moeite. Maar wie ben ik om een National Geographic fotograaf te bekritiseren? Het zal zijn omdat ik nu eenmaal rechtlijnig denk.  Neem de foto van de Grote Markt in St. Niklaas (pagina 8 – 9). Muren die naar binnen hellen, lijnen die (artistiek?) scheef staan, mensen aan de zijkanten van de foto die wel erg breed lijken, ik heb er moeite mee.

Op sommige plaatjes, met name die ’s avonds gemaakt zijn, vind ik de witbalans te gelig. En ik zou een ander papiersoort gekozen hebben om de foto’s volledig tot hun recht te laten komen. Jammer is ook dat om een beschrijving van de foto’s te zien, je naar het einde van het boek moet bladeren waar het fotoregister staat. Maar goed, dat is natuurlijk een beetje gezeur mijnerzijds. Ik zou zeggen, ga het zelf bekijken. In het boek of in persoon.

Boeken