De taal van het land
Het fijne aan Fransen is dat ze je alle kans geven om dat middelbare school Frans, dat ergens achterin je hersenpan verstopt zit, af te stoffen. Anders dan Britten, die als je hen niet begrijpt vooral HARDER en lang-za-mer gaan praten. Of Nederlanders, die met hun steenkolenengels een dappere poging doen om je verder te helpen. Nee, Fransen blijven trouw aan hun eigen taal. Een Fransoos spreekt Frans. Punt.
Dat merkte ik een paar weken geleden op Corsica, toen ik onverwacht (lang verhaal, niks ernstigs) bij een dokter terechtkwam. Zoals artsen betaamt, wilde hij mijn complete medische geschiedenis weten.
Dus toen hij vroeg:
“Bent u ergens allergisch voor?“, antwoordde ik zelfverzekerd:
“Oui, je suis allergique aux chiens et aux gâteaux.”
Een wenkbrauw ging omhoog.
“Allergisch voor honden én taarten?”
“Non, non, un animal comme un chien, mais comme ça,” zei ik terwijl ik mijn wijsvingers als kattenoortjes boven mijn hoofd hield.
Mett als gevolg was dat de dokter me bezorgd en nog steeds niet begrijpend bekeek.
“Un animal comme un chien?” herhaalde hij langzaam, zichtbaar zoekend.
“A cat!” riep ik uiteindelijk wanhopig in het Engels.
“Ah, un chat!”
Nou ja, de honden, katten en taarten waren verder niet relevant voor de diagnose. De arts, die neem ik aan gestudeerd heeft, deed geen enkele poging om mij tegenmoet te komen in bijvoorbeeld het Engels, of zijn spreektempo aan te passen. Ondanks mijn herhaalde verzoeken om langzamer te spreken: “Pouvez-vous parler un peu plus lentement s’il vous plaît?”
Zo ging dat ook bij receptionisten, beveiligers, serveersters en gidsen. Kortom, de mensen die je op reis tegenkomt. Niemand schakelde over naar het Engels, zelfs als dat het gesprek aanzienlijk makkelijker had gemaakt.
Een vreemde taal
En tóch maakt juist dat een reis naar Frankrijk (of in dit geval Corsica) extra bijzonder. Want zo word je ondergedompeld in de cultuur en krijg je meer het gevoel dat je op reis bent.
Alleen, aan het einde van onze vakantie sprak mijn reisgenoot, zonder enige kennis van Frans, de receptioniste in het Engels aan. En wat bleek? Ze sprak vloeiend Engels. Vloeiend! Terwijl ik een half uur geleden nog in moeizaam Frans een ontbijt had besteld.
Was zij gewoon beleefd? Of dacht ze: die vrouw doet zo haar best, laat haar maar oefenen.
En toen kwam die prangende vraag weer boven. Wat doe jij als iemand je aanspreekt in een taal die duidelijk niet hun sterkste kant is? Blijf je beleefd in hun gebroken Nederlands? Of schakel je over naar een taal waarin jullie beiden comfortabeler zijn? Bijvoorbeeld het Engels.
Hoe reageer jij op een vreemde taal?
Ik ben benieuwd hoe jij het zou aanpakken. Wat vind jij beleefder? Laat het weten in de reacties!
Ook interessant
Help, ik ben eenzaam
Voel je je eenzaam? Ontdek praktische tips om eenzaamheid te bestrijden: van vrijwilligerswerk en sociale activiteiten tot sportclubs en huisdieren.
Hoe komt het dat mensen die tegen dierenmishandeling zijn toch vlees eten?
De vlees-paradox is het fenomeen dat verklaard waarom mensen toch vlees eten dat onder erbarmelijke omstandigheden in de bio-industrie is geproduceerd.
‘Nee’ is een volledige zin
Hoe stel je grenzen op een duidelijke en toch vriendelijke manier over dingen die voor jou belangrijk zijn zoals jouw geld, lichaam, bezittingen en tijd.
Vrienden voor het leven?
Vrienden zijn belangrijk voor je fysieke en geestelijke gezondheid. Toch geven we vriendschap niet altijd prioriteit over andere belangrijke relaties in het leven.
Hoe reageer jij op de vier tendensen?
In het boek “De Vier Neigingen” verdeelt Gretchen Rubin de mensen in vier categorieën. Dat klinkt overzichtelijk en wellicht wat simplistisch. Toch werkt het verbazingwekkend goed. Dat doet ze door te kijken naar hoe mensen reageren op innerlijke en externe verwachtingen. De mens is een Obliger, Upholder, Questioner of een Rebel.